We hebben elkaar nodig
Een column van Tijmen Compagnie, medewerker communicatie
NLDoet
Afgelopen maand deed ik mee aan NLDoet, een jaarlijks terugkerende vrijwilligersdag. Duizenden vrijwilligers staken de handen uit de mouwen door heel Nederland. Samen met negentig anderen knapte mijn groepje een speeltuin op in Utrecht Noord. Toen ik om me heen keek, kreeg ik een gevoel van blijdschap. ‘Dit is hoe het leven bedoeld is’, dacht ik bij mezelf. Samen aan de slag, voor elkaar klaar staan. Met een lach op ons gezicht. En ook nog eens midden in het mooie groen van Gods schepping. Een prachtig beeld van betrokkenheid.
Ik zou graag willen dat onze samenleving er meer zo uit zou zien. Dat we naar elkaar omzien, ons kwetsbaar durven opstellen, van elkaar kunnen leren, fouten mogen maken. Dat het niet perfect hoeft, maar wel vanuit relatie met God en met elkaar.
Als ik heel eerlijk ben maak ik vaak het liefst mijn eigen keuzes. Bepaal ik mijn eigen weg. Zonder bemoeienis van anderen die mijn geluk of succes in de weg kunnen staan. Ik ben, meer dan ik zou willen toegeven, geworteld in de individualistische samenleving anno 2025. Maar ik geloof ook dat het anders kan.
Betrokken
In mijn werk wordt ik geïnspireerd om te streven naar meer verbinding. Nu we als universiteit meer in Utrecht aan het wortelen zijn, zie ik daar steeds meer voorbeelden van; studievereniging Ayin die steeds actiever wordt, studenten die helpen op conferenties, kopjes koffie met collega’s. Maar ook de samenwerking met andere instellingen, contacten met studentenverenigingen en de betrokkenheid op de kerken.
Kerkenactie
Een mooi voorbeeld van die laatste is de Kerkenactie. We hebben onszelf een lastig doel gesteld: vóór de volgende synode in 2026 willen we als medewerkers en studenten van de TUU álle NGK’s bezocht hebben. Of het gaat lukken? Dat durf ik niet te zeggen. Het is in ieder geval een mooi streven. De kerk en de universiteit hebben elkaar nodig. Om samen te ontdekken wat God ons te zeggen heeft. Waartoe de kerk op aard is. Hoe we God kunnen dienen vanuit betrokkenheid op elkaar. Met vallen en opstaan op weg met God. Het hoeft niet perfect, maar wel vanuit die relatie.
